νηΰνδε

νηΰνδε (Α)

επίρρ. προς το πλοίο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νηῦν, αιτ. τού νηῦς / ναῦς «πλοίο» + επιρρμ. κατάλ. -δε (πρβλ. κρήνην-δε)].